باقری: گفتوگوی صریحی با انریکه مورا داشتیم
تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۳۰۹۵۷
به گزارش گروه بینالملل ایسکانیوز، علی باقری در صفحه ایکس خود نوشت: در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل، با انریکه مورا ملاقات کردم.
بیشتر بخوانید: رئیسی: در سفر به نیویورک محور برنامههایم توجه به ارتباطات اقتصادی بودوی افزود: ما گفتگوهای صریحی در مورد بسیاری از حوزههای روابط ایران و اتحادیه اروپا، از جمله تحولات مربوط به مذاکرات رفع تحریم داشتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
انتهای پیام/
کد خبر: 1199086 برچسبها ایرانمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۳۰۹۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انریکه تحقیرم کرد، او حتی با من دست نداد
به گزارش "ورزش سه"، گری نویل که در فصل 16-2015 مربی والنسیا بود، در پادکست "Stick to Football" برخی از تجربیات بدی که در آن دوره داشت را بازگو کرد.
کاپیتان سابق منچستر یونایتد گفت: «پس از چند ماه کار در والنسیا، به یاد دارم که یک روز صبح در آینه نگاه کردم و فکر کردم بیمار به نظر میرسم. به اندازه کافی برای مربیگری سخت کار نکرده بودم و آمادگی نداشتم. این یک لطف به پیتر لیم (مالک والنسیا) بود. ما 7-0 به بارسلونای لوئیس انریکه باختیم. وقتی آنها 5-0 جلو بودند، او نه نیمار و نه مسی و لوئیس سوارز را تعویض نکرد و در پایان بازی از کنار من رد شد و با من دست نداد. احساس کردم این حرکت پیامی از طرف او بود مبنی بر اینکه نیمکت والنسیا حق من نبود و شایستگی مربیگری را ندارم.»
او همچنین گفت: «به یاد دارم که ما سه بار مقابل اتلتیک بیلبائو بازی کردیم و ارنستو والورده مربی آنها بود. تیم او با سیستمی متفاوت از آنچه که فکر میکردم، بازی کرد و سپس در طول بازی تغییراتی داد. من احساس میکردم بهشدت نسبت به او حقیر هستم، زیرا کنترل و دیدن بازی از کنار زمین برایم سخت بود. والورده اولین مربیای بود که احساس کردم کیلومترها از او دورم و سپس مقابل دیگو سیمئونه نیز احساس کردم او از هر نظر از من پیشی میگیرد؛ با تاکتیکها، ارعابها و حرکاتش.»